Ιστορίες από Ευρωμπάσκετ: Μην ξεχνάμε πόσο κλάψαμε

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Άφησα για φινάλε αυτού του μήνα, την τελευταία περιπέτεια της εθνικής μας σε Μιλάνο και Βερολίνο για το Ευρωμπάσκετ. Όσα ζήσαμε, όσα πρέπει να θυμόμαστε και να τα κάνουμε… οδηγό για να μην επαναληφθούν. Μας θεωρούσαν φαβορί, αλλά στο τέλος, είδαμε άλα πράγματα. Είδαμε τις ευτυχισμένες φάτσες των Γερμανών. Ο Ντένις Σρέντερ, απολάμβανε τους καρπούς των προσπαθειών του. Την ίδια ώρα, οι δικοί μας διεθνείς να κλαίνε. Παπανικολάου και Σλούκας, με απλανές βλέμμα και από μία πετσέτα να τους… παρηγορεί, έδειχναν να μην πιστεύουν το πόσο άδοξα χάθηκε άλλη μία ευκαιρία, αυτή που πολλοί είχαν χαρακτηρίσει ως τη μεγαλύτερη εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Στην πρώτη φάση στο Μιλάνο είχαμε φτάσει σε ένα 5- 0, αλλά στο Βερολίνο ήρθε ξανά ο καταραμένος προημιτελικός.

Πάντα εκεί γίνεται η ζημιά. Η εθνική στα δύο νοκ άουτ παιχνίδια δεν ήταν όπως την περιμέναμε και μπορεί να πήρε το πρώτο, αλλά το δεύτερο το έχασε πανηγυρικά. Παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ, αυτό είναι κανόνας και οι συγκεκριμένοι ήταν μια ομάδα που «δάγκωνε» από την αρχή του τουρνουά που γινόταν σπίτι της. Τους δώσαμε δικαιώματα συνέχεια και το πληρώσαμε. Και να σκεφτείτε, στην χώρα μας ο κόσμος ενθουσιασμένος έψαχνεπτήσεις για Βερολίνο και εισιτήρια για τις δύο τελευταίες μέρες των αγώνων.

Τελικά η Εθνική ήταν αυτή που άρχισε να ψάχνει την πτήση της επιστροφής, πρόωρα και πολύ μακριά από την προσδοκία μιας διάκρισης. Ήταν ανώμαλη η  προσγείωση και για αυτό έπεσε πολύ κλάμα στο τέλος. Κανείς πλην του Θανάση Αντετοκούνμπο δεν μπόρεσε να πει λέξη.   

Όπως είπαν όλοι, μπορεί να πέσεις, μα το σημαντικό είναι να σηκωθείς. Σηκωθήκαμε λοιπόν, πήγαμε με προβλήματα στο παγκόσμιο των Φιλιππίνων και περάσαμε από το προΟλυμπιακό στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου δεν κάναμε και πολλά πράγματα. Για να δούμε λοιπόν τώρα…

21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ |