Ο Κώστας Φλεβαράκης ήταν ο πρώτος που πίστεψε στον Ντένις Σρέντερ

Το Μουντομπάσκετ ανήκει στο παρελθόν. Η Γερμανία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου, χωρίς να χάσει κάποιο παιχνίδι στη διάρκεια του τουρνουά, νικώντας στον ημιτελικό τις ΗΠΑ και παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ σε όλη τη διοργάνωση.

Πρωταγωνιστής; Ο Ντένις Σρέντερ μαζί βέβαια με τους αδερφούς Βάγκνερ και τον σούπερ Ομπστ.

Ο Σρέντερ έκλεισε το τουρνουά έχοντας 19,1 πόντους κατά μέσο όρο, με 6,1 ασίστ ανά ματς σε 28,6 λεπτά συμμετοχής! Στις 12 Ιουλίου του 2023, ο Σρέντερ συμφώνησε να υπογράψει διετές συμβόλαιο 26 εκατομμυρίων δολαρίων με τους Τορόντο Ράπτορς και βρίσκεται στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ από το 2013!

Ποιος όμως ήταν ο πρώτος άνθρωπος που τον πίστεψε και ποια ήταν η ομάδα που αγωνίστηκε πριν μεταπηδήσεις στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη;

Ο λόγος για τον Κώστα Φλεβαράκη, ο οποίος ξεχώρισε τον Σρέντερ σε ηλικία 18 ετών, όταν και αυτός ήταν στην Mπράουνσβάιγκ.

Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στο Betsson Radio και τον Mιχάλη Γκιουλένογλου για τη συνύπαρξή του στην Μπράουνσβάιγκ με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή με την Εθνική Γερμανίας και MVP του Μουντομπάσκετ, ανέλυσε το πως τον συμπεριέλαβε στα πλάνα του και το πως κύλησε η συνεργασία μαζί του.

Πώς προέκυψε η πρόταση για τη δουλειά στην Μπράουνσβάιγκ;

«Όπως γίνεται συνήθως. Ήταν μία ομάδα στην Μπουντεσλίγκα, θεώρησα ότι ήταν μία καλή περίπτωση σε ένα δυνατό πρωτάθλημα, προερχόμουν από κάποιες χρονιές στην Ελλάδα που δεν ήταν εύκολες, αλλά ήταν επιτυχημένες. Ειδικά με την παραμονή του Ηλυσιακού.

Και από εκεί και πέρα ήταν μία διαφορετική εμπειρία. Σε ένα πρωτάθλημα πιο δυνατό από το δικό μας. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουν ούτε τότε, ούτε τώρα, αλλά ήταν αλήθεια.

Ήταν μία φυσιολογική απόφαση που άνοιγε μία ακόμη διαδρομή στο εξωτερικό, που είναι το βασικό κομμάτι της δουλειάς μου».

Οπότε εκεί ανακαλύπτεις ότι υπάρχει ένας παίκτης που τον λένε Ντένις Σρέντερ. Πώς ήταν ο Σρέντερ τότε, στην ηλικία των 18 ετών;

«Μιλήσαμε με τον general manager της ομάδας για το ρόστερ, για πολλά πράγματα. Και η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε η προοπτική για πολλά πράγματα. Ήταν μία ομάδα που προσπαθούσε να είναι ανταγωνιστική, δεν είχε από τα μεγαλύτερα μπάτζετ του πρωταθλήματος και στο μυαλό μου υπήρχε η σκέψη πως πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα νέα παιδιά του συλλόγου.

Είναι μία λογική που υποστηρίζω από τα πρώτα μου χρόνια. Είχα βάλει στο ρόστερ του ΠΑΟΚ στα 16 του τον Κώστα Βασιλειάδη. Βλέποντας τα ματς εκείνης της χρονιάς είδα ότι ο Ντένις είχε καλά στοιχεία. Δεν είχε ρόλο στην ομάδα, ήταν ένα παιδί που έπαιζε ελάχιστα. Στην ουσία όλα τα ματς είχαν κριθεί όταν έμπαινε. Δεν υπήρχε ένα ιδιαίτερο πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει. Εγώ μίλησα μαζί του, είδα ότι είναι ένας παίκτης που έχει υψηλή αυτοπεποίθηση, πίστευε ότι μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα, να παίξει στο ΝΒΑ. Εκείνη την ώρα όταν ένα παιδί δεν έχει καν ρόλο, είναι λίγο ιδιαίτερος ο τρόπος προσέγγισης με την έννοια ότι πρέπει να αισθανθεί ότι όντως συμμερίζεσαι την αυτοπεποίθησή του. Και στο πλαίσιο της λογικής να του εξηγήσεις ότι θα έχεις την ευκαιρία να δείξεις το πόσο ψηλά θα φτάσεις. Και θα εξαρτηθεί από την ανταπόκρισή σου.

Στη Β ομάδα έπαιζε μαζί με τον Ντάνιελ Τάις. Είχαν την απογοήτευση για τη συμμετοχή τους, ο Ντάνιελ μου είπε ότι είχε ήδη κλείσει – εκμεταλλευόμενος ένα “παραθυράκι” του νόμου – στην Ουλμ. Ο Ντένις ήταν εκεί, υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη που του δείχνω, πήρε την ευκαιρία και την αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο. Εγώ του έδωσαν έναν βασικό ρόλο και θα έλεγα ότι το ξεπέταγμα έγινε στη νίκη απέναντι στην Μπάγερν στο Μόναχο. Κόντρα σε μία ομάδα ποιοτική, Ευρωλίγκας. Είχε απέναντί του τον Ταϊρίς Ράις, έναν παίκτη Ευρωλίγκας. Αυτό έδωσε το έναυσμα να τον παρακολουθήσουν και άλλοι και οι ομάδες του ΝΒΑ. Και κατάφερε να δημιουργήσει εκείνον τον ντόρο που δημιουργήθηκε μέσα στη χρονιά και κατέληξε στο ΝΒΑ μετά από ένα χρόνο στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα».

Υπάρχει μία χαρακτηριστική ιστορία που να θυμάσαι;

«Πριν παίξει είχε τη στόφα και του ηγέτη και του σταρ. Η προσέγγιση ενός τέτοιου παιδιού είναι μία ιδιαίτερη υπόθεση. Και νομίζω ότι η εμπειρία μας από το ελληνικό πρωτάθλημα, όπου έπρεπε να προσεγγίζουμε τους παίκτες μέσα από οικονομικά προβλήματα, βοήθησε αρκετά. Και αυτός είχε τα παράπονά του, έπρεπε να στηρίξει την οικογένειά του, ήταν αρκετά δεμένος με τη μητέρα του και την οικογένειά του. Και πέρα από το οικονομικό κομμάτι, η μεγαλύτερη πίεση ήταν ότι ήθελε να κάνει πράγματα και οι άνθρωποι που είναι δίπλα του δεν τον πιστεύουν. Αυτή την ιστορία τη βίωνες καθημερινά, είχαμε πολλές συζητήσεις σε αυτό το κομμάτι, σχεδόν ατελείωτες και αυτό ήταν το δύσκολο, να μείνει πιστός σε αυτό που ήθελε να κάνει. Γιατί η αλήθεια είναι απογοητευόταν συχνά, ίσως εύκολα. Έπρεπε να είσαι δίπλα του, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι με το ρόλο που έπρεπε να πάρει και να εκτινάξει το ταλέντο που είχε, αλλά και στηρίξεις πνευματικά. Τα πράγματα κύλισαν ομαλά, έδειχνε ότι θα κάνει μεγάλα πράγματα. Ήταν δεδομένο και αυτονόητο ότι το χαρακτήρα του θα τον έδειχνε και στις ΗΠΑ. Εκεί μπορεί οι προπονητές να μην έχουν την ίδια υπομονή, αλλά ο Ντένις κατάφερε να δείξει και εκεί με τις αποφάσεις του πως ήθελε να είναι εκεί. Και αισθάνεται σημαντικός».

Ακούστε αναλυτικά τη συνέντευξη του Κώστα Φλεβαράκη στο Betsson Radio