Με αεριωθούμενα και παλαβομάρα

Για να παραμείνω σε ρυθμούς Ευρωμπάσκετ και αφού πρώτα σας ξεκαθαρίσω ότι σας χρωστάω -μάλλον την άλλη εβδομάδα- ένα αρθράκι για την εθνική μας στο ποδόσφαιρο, θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο για δυο ομάδες που θαυμάσαμε στην φετινή διοργάνωση και βρέθηκαν αντιμέτωπες στα προημιτελικά.

Φινλανδία- Γεωργία. Δεν θα μιλήσω καθόλου για την δική τους μονομαχία, που βρήκε δίκαιους νικητές τους Σκανδιναβούς. Τα έχετε διαβάσει όλα. Αυτά που θα αραδιάσω εδώ, είναι κάποια πράγματα με σημασία για δυο διαφορετικούς μπασκετικούς κόσμους. Δυο ομάδες που κατάφεραν να κλέψουν την παράσταση η καθεμιά με τον δικό της τρόπο. Και με αλλιώτικη συμπεριφορά.

Θα ξεκινήσω πρώτα με τους Φινλανδούς. Για να σας ανοίξω την καρδιά μου, έτσι όπως αγωνιζόταν και με τον τρόπο που έπαιζε η δική μας ομάδα, έλεγα όταν αν έπρεπε να συναντηθούμε μαζί τους θα υποφέραμε. Άσχετο με την κουβέντα μας, απλά ήθελα να το μοιραστούμε.

Οι Φινλανδοί πρώτα απ’ όλα, δεν ήταν κομήτες. Δεν πήγαν στα γήπεδα της Λετονίας επειδή απλά είχαν τον όμιλο στο Τάμπερε και πέρασαν λόγω έδρας. Η Φινλανδία από το ’13 και μετά είχε φροντίσει να μας… ενημερώσει για το ποια πραγματικά είναι. Μας κέρδισαν τότε στο Κόπερ. Μας περιποιήθηκαν το ‘17 και στο Ελσίνκι (πάλι είχαν όμιλο στην πατρίδα τους) μπροστά στους αλαλάζοντες φιλάθλους τους. Με τον Μάρκανεν τότε να ξεκινάει και να μας δείχνει περί τίνος παικταρά πρόκειται. Μια ομάδα που στο φετινό Ευρωμπάσκετ συνδύασε το αμυντικό πάθος με το επιθετικό ταλέντο. Οι τύποι ήταν αεριωθούμενα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό από το ματς με τους Σέρβους. Γιατί πέρα απ’ όσα στραβά έκαναν οι πλάβι (μπορείτε να διαβάσετε το προηγούμενο blog) , έπεσαν και πάνω στους αδίστακτους Σουόμι, που δεν χαμπάριαζαν. Οι Φινλανδοί δεν έχουν το μπάσκετ πρώτο άθλημα. Βλέπουν όμως πολύ ΝΒΑ και τους αρέσει αυτός ο τρόπος. Να αμύνονται όταν πρέπει και να επιτίθενται με μανία, με ταχύτητα και αθλητικότητα (αυτά είναι και τα στοιχεία που με φόβιζαν αν τους βρίσκαμε). Η παρουσία τους μόνιμα, οι πορείες τους και η σχολή που έχουν αναπτύξει, τους φέρνει δίκαια στα υψηλά στρώματα των μεγάλων διοργανώσεων. Και φέτος μπήκαν στην ζώνη των μεταλλίων.

Ένας άλλος κόσμος ήταν η Γεωργία. Πιο κοντά στο… ελληνικό ποδόσφαιρο. Ναι, όπως σας το γράφω. Οι τύποι ήταν μαζί μας στην Λεμεσό. Κέρδισαν στην πρεμιέρα την Ισπανία, αλλά μετά το έριξαν στο σορολόπ και περίμεναν από την Ελλάδα να τους πάρει από το χέρι για την Λετονία. Όπως και έγινε. Αρκετή γκρίνια, εσωτερικά καυγαδάκια, τραυματισμοί, οι αρρυθμίες στην καρδιά του Σενγκέλια, το κράξιμο του Τύπου στον Ντζίκιτς, ένας χαμός…

Η Γεωργία όμως από την στιγμή που πέρασε στους «16» πήγε στην Λετονία, ψάχνοντας το καλό βράδυ. Και πέτυχε τους Γάλλους και έκανε το κομμάτι της. Χωρίς την πειθαρχία των Φινλανδών. Χωρίς την αθλητικότητά τους. Αλλά με πιο έμπειρους και αρκετά κορμιά που αποφάσισαν να παίξουν ξύλο με τα Γαλλάκια και το έκαναν καλά. Εκμεταλλεύτηκαν και το λάθος κοουτσάρισμα του Φοτού και βρέθηκαν εκεί που στην πατρίδα τους τους έκραζαν, να είναι καβάλα στ’ άλογο.

Για να δείτε πώς μπορεί να τα φέρει η ζωή μέσα σε ένα τουρνουά και πώς δυο διαφορετικά στυλ, δυο άλλες φιλοσοφίες, ήταν σε θέση να ζήσουν όμορφες στιγμές, μέχρι που βρέθηκαν απέναντι και η μια έπρεπε να «φάει» την άλλη…

21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ| ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ